– Annenin tepkisizliği çocuğun sosyal ve duygusal organizasyonunu bozuyor, çocuğun sosyal etkileşimindeki ve annesi ile olan bağındaki denge bozuluyor.
– Bu deney çocuğun uygun bir karşılığa ne kadar ihtiyacı olduğunu, dışarıdan gelenlere karşı ne kadar hassas olduğunu gösteriyor. Fakat aynı zamanda, annenin gülüşü üzerine kendisinin de keyiflenmesiyle ne kadar metanetli olduğunu da göstermekte.
– Bir diğer yandan, bakım verenin etkileşiminin ve duygusal durumunun bebekteki yansımasını, bebeğin sosyal ve duygusal gelişiminde nasıl etkileri olacağını çok güzel gözler önüne seriyor.
Tam da bu nedenle, bir bebeği gözlemlerken olan bitenin bakım verenden bağımsız düşünülemeyeceğini tekrarlamak yerinde olur: Ebeveyn nasıl bebek için bir ayna görevi görüyorsa, çocuk da ebeveynler için ayna olabilir.
* D. W. Winnicott duygusal gelişimin erken zamanlarındaki aynalamaya çok önem veriyor. Bebek annesini gözüne baktığını ne görür? Kendisini görür. Yani annedeki gurur ve neşe çocuğun kendisini iyi ve güvende hissetmesini sağlar.
* Heinz Kohut da bunu destekler : Bebeğin hayatta kalması özel bir ruhsal çevre gerektirir. Bu da, çocukla gurur duyan, karşılık veren, empatik kişiler demektir. Bunu ona geri göndermek çocuğa canlılık katar.
Not: Deney ile ilgili videolara internetten ulaşılabilir.
Fotoğraflar: Sırasıyla ebeca.org ve researchgate.net.
Fotoğraf, Taras Chernus, Unsplash.