Bebeğin mizacına karşı meraklı olmak kadar kendi anne-baba kimliğinizi merak etmek ve keşfetmek de güzel olabilir.
Nasıl bir annesiniz, nasıl bir babasınız? Nasıl hissediyor, nasıl davranıyorsunuz? İyisiyle kötüsüyle, doğrusuyla yanlışıyla, değiştirmek istediklerinizle istemediklerinizle…
Not: Bir altyapı oluşturma ve bir girizgah yapma amacıyla sıraladığım bu paylaşımlar 24’e kadar devam ediyor, sonra asıl konuya gireceğim.
Kendinize dönüp baktığınızda ne hissediyorsunuz?
Nasılsınız, neler yaşıyorsunuz, içinizde neler oluyor, etrafınızda sizi anlayan, tutan, kapsayan, size kucak açan birileri var gibi mi yoksa yalnız gibi mi hissediyorsunuz, güvende hissediyor musunuz yoksa korkuyor musunuz, tedirgin misiniz… Kısacası, nasılsınız? Bu sorunun bir sürü cevabı olabilir, bir andan diğer ana değişebilir, iki zıt duygu aynı anda var olabilir.
Bu soruyu sormak önemlidir çünkü ihtiyacınız olan bir şey varsa belki de çevrenizdekilerden onu talep etmek için doğru zaman bu zamandır.
Önceden hazırlanmak çok değerlidir ancak anne ve baba, anne-baba olmanın her aşamasını aslında bebekle/çocukla birlikte, zaman içerisinde yavaş yavaş öğrenir.
Bebeklikte ortak paydada çok konu var ancak hiçbir bebek birbirine benzemez. Bunu en iyi birden fazla çocuğu olanlar bilir muhtemelen. Her bebek dünyaya geldiği an beraberinde çok fazla şey getirmiştir bile: Hali, tavrı, enerjisi, uykusu, emmesi, yemesi, ağlaması, gülmesi, her şeyi kendine özgüdür.
Bebeğin nasıl bir mizaçla geldiğini merak etmek belki de en güzeli.
Bunu da hatırlayalım. Kesinlikle çok güzel, çok ödüllendirici olabilir, ama asla kolay değildir.
Yarın zemin oluşturma paylaşımlarına devam edeceğim.
Geçmişimiz bir bakıma kaderimiz olsa da, hayat oyununda yeni sahnelere her zaman yer vardır. Ebeveynlik de hem geçmişten hem de yeni birçok sahnenin oynandığı bir dönem olarak görülebilir.
Bugünü anlamaya çalışırken geçmişin nasıl olduğunun anlaşılması bu nedenle önemlidir. Ebeveynlik sürecini anlamlandırmak isteyen biri için de geçmiş güzel bir ışık kaynağı olacaktır.
Ne mutlu ki fiziksel yaralar sarılabildiği gibi, ruhsal yaralar da sarılabilir. Her ikisinde de düzgün bir iyileşme için yaraya uygun bir pansuman, bir bakım gerekir.
Çocuk yetiştirirken çocuklar kadar ebeveynler de ciddi bir psikolojik süreçten geçerler, kendi ruhsallıkları çok fazla devrededir. Bundan da bahsedeceğiz.
