Bilinçte bulunanlar tehlikeli olmayan düşünce, imge, duygu ve yaşantılardır. Kişinin ruhsallığının o gün için kabul edebildikleri ve bu sayede odaklanabildiği, düşünebildiği şeyler.
Bilinçdışı güvenli bir alanda araştırılmaya başlandığında şöyle bir şey olur: Geçmişte kaygı, korku, utanç, yoğun suçluluk yaratmış olsa da artık o kadar da korkutucu olmayanlar, yani ruhsallığın o gün kabul edebilecekleri bilince doğru yol alır. Böylece bilince uzak kalanları yetişkin zihni ile tekrar düşünmek mümkün olur.
Farklı bir ruhsallık alanı kurulmaktadır, bilincin odaklanma alanı genişlemektedir ve bilinçdışından gelenler bu alanda karşılanabilmektedir gibi de düşünebiliriz.
Çocukluğunda acımasızca eleştirilen birini düşünelim. Çocukken kimse bununla baş edecek kapasiteye sahip değildir ve elindeki kaynaklarla oradaki utanç duygularından kaçınmak için çeşitli mekanizmalar geliştirmesi gerekir. Kişi yetişkinliğinde de bilinçdışı bir şekilde bu mekanizmaları kullanıyor, eleştiriden kaçmak, oradaki utanç duygusunu hatırlatacak bir duruma girmemek için çok çabalıyor olabilir.
Burada çok basit bir şekilde örneklendirdiğim ama çok komplike olabilen bilinçdışı mekanizmalar ortaya çıktıkça, bunlar tekrar tekrar fark edildikçe, yetişkinin hayatını nasıl etkilediği görüldükçe, neyin gerçek neyin gerçekdışı olduğu fark edildikçe, ruhsallığın olumsuz duygulara toleransı arttıkça, bu malzemeler o günkü yetişkinin zihniyle karşılanabilir, gözüyle görülebilir, kulağıyla dinlenebilir, diliyle yorumlanabilir. Zamanla o korkutucu malzeme şekil değiştirir, etkisini kaybeder. Geçmişte kaygı yaratanlar artık o kadar korkutucu, çatışma yaratıcı değildir.
Bilinçdışındakiler ruhsal zenginlik, ruhsal canlılığa ait olan şeylerdir de aynı zamanda. Bunların güvenli bir alanda serbest bırakılarak keşfedilmesi, çalışılması kişiye canlılık katar.
Önemli not: Analiz edilmesi özgürleştirici olacak olan TÜM bilinçdışı DEĞİL, bilince doğru yol çıkan, bilince göz kırpan malzemedir.
Fotoğraf, Unsplash.